Kunst te kijk

Kunst is een prachtig bindmiddel, mensen kijken, bedenken dan wat ze zien en dan wordt er druk over gepraat. Dat gebeurde ook tijdens de atelierroute waar ik voor de tweede maal aan mee mocht doen. Het afgelopen weekend, 7 en 8 juni, stond mijn voordeur wagenwijd open. Ongeveer 300 bezoekers stapten over de drempel en bekeken vol interesse mijn schilderijen.

Niet iedereen kan het mooi vinden en terecht, smaken verschillen per persoon en mijn werk is nu niet bepaald doorsnee. De kleuren werden het meest genoemd, die vond men warm en apart. De voorstellingen van sommige werken vroegen soms om enige uitleg, met dromen en symbolen heeft ook niet iedereen iets.

Wanneer ik vertelde hoe een werk tot stand is gekomen keken de bezoekers toch met andere ogen.

Wat mij bij zal blijven is een vader met zijn zoon van een jaar of zes-zeven die zich in grootvaders stoel nestelde en mijn schilderijen las als een verhaal.

Hij zag alle verborgen beelden die volwassenen met oppervlakkig kijken vaak missen. Hij wees zijn vader op deze verborgen dingen die je pas ziet als je blik verschuift bij het kijken. Vlinders, vogels en gezichten.

De vader was verrast en de jongen gefascineerd door wat hij zag bleef heel lang zitten. De jongen vond de atelierroute prachtig zei hij, en verzamelde de bladzijden, die je bij elke kunstenaar kon vinden, voor het kleine kunstboekje en was zeer tevreden met die van mij met mijn zelfportret erop. Hij beloofde dat hij op internet nog verder zou kijken. Zijn belangstelling voor de kunst is gewekt, en ik hoop ook een klein beetje door dit bezoek, zijn vader denkt dat hij dit bezoekje van zijn leven niet zal vergeten en ik mag hopen dat dit zo is. Dat is toch het mooiste compliment dat je als kunstenaar kan krijgen. De jeugd die je begrijpt waar volwassenen je niet helemaal meer snappen.

Willy